12/23/11

මී රාළට


මී රාල

ඔන්න ඇටෙව්වා උගුලක්‌
අහුවෙන එක ඔහෙගෙ වැඩක්
පනට ආදරේ ඇත්නම්

ඔහේ දාන දාන වෙට්ටුවලට
උගුල් අටවගන්න තරම්
අපි මහ උගුල් කාරයින් නොවේය 

ඔහෙත් එක්ක
ඔට්ටු සෙල්ලමක් කරන්න
අපට නොමැත වෙලාවකුත්

මෙහෙම සමාවක් දෙන්නෙත්
පින පව අදහලා නොවේ
මේ පොළොවේ
පය ගහන්න අපිත් එක්ක
ඔහෙටත් ඇති උරුමෙ නිසා


එක ගෙදරක ඉන්න බැහැනෙ
අපටත් ඇත දරු මල්ලෝ
ඔහේ ගේන ලෙඩ එක්කල
අනික ඉතින්
තමුසෙ හරිම ගඳයි ඕයි

අහු උනොතින්
ගිහින් දාන්නම් කොහෙ හරි
මිනිස්  සතා නැති මානෙක
ඔහෙටත් හොඳ ලමිස්සියක්
හම්බ වෙන්න
දරු පවුලක් හදා  ගන්න

හැමදාමත් අපිව කකා
නිකම වගේ ඉන්න එකේ

හැබැයි පුතෝ
අහු නොවුනොත්
තෝර ගනින් මැරෙන ක්‍රමය

මී පාසානම් කනවද
කතුරක් උඩ
ව්‍යවච්චේදනය වෙනවද
එහෙම නැතුව
ඇලිල ඉන්නවද කියමුකො
අලුත් පන්නෙ ලාටු ගොඩක

ඔන්න පුතෝ 

නොකිව්වයි කියන්නෙපා
පනට ආදරේ ඇත්නම්
පනින එකයි මේ උගුලට
අවසන් දින
ජනවාරියෙ පළමු දවස

එදා ඉඳං අපි හතුරෝ

12/20/11

ඉතිරි මුදල


ඇරුණු දොරින් කොරිඩෝවට
බිත්තියකින් කෙළවර වෙන

අසිහිය
අන්ධකාරය
රෝද පුටුව

විස්මය 

කන් අදහන්න බැරි
ඒ වචන පේලිය
කරුණා බරිත නපුරු මුහුණ
දොස්තර

ටික් ටොක් ටික් ටොක්
දුඹුලු  බැඳුන
තඩි ඔරලෝසුව

"පුතා අපි යමු තව කොහේ හරි"
"හ්ම්ම්ම්"
"මේ දොස්තර විශ්වාසද?"
"දොස්තර මොනව කරන්නද අම්මේ?"

පසුබිමින්
කතා බහ
හිත යටින්
නිහැඬියාව

සීතල
නුහුරුව
හිතට නුහුරු සිතිවිලි
මටත් හොරෙන්
නියම කරපු 

ගමන

පුංචි එවුන්

...
කඳුළු
...

දඩස් දඩස්

රෝද පුටුව
කොරිඩෝවේ
හැල්මෙ දුවන
ඒ වේගෙන්
පසුපස එන
ගතේ  වෙළුණ
මට හුරු අත

ඒ උණුහුම


තව ඒකත් දින කීයද?


කඳුළු


රෝද පුටුව 

කවුන්ටරේ
මහ නැවතුම

හතර අතේ
නිලංකාර කරන
ගිනි පන්දම්
නර්ස් කෙල්ලො විහිළු තහළු

අනේ මගෙත්

හිනා පිරුණු
ඊයෙ දවස

කඳුළු


හිත හැඬුව ද

ඇස නො හඬන
ගෙවන්න බැරි
කොට දිගු කාලය

ජීවිතයේ

සම්පූර්ණ නෝට්ටුවම
රැගෙන ඇවිත්
බිල ගෙව්වම
රෝහල දුන්
ඉතිරි මුදල

ගණන් කරන

ඔරලෝසුව
ටික් ටොක් ටික් ටොක්